Dora Rovers, Isabella-Een gelukkig afscheid

Met liefdevolle tederheid schrijft Dora Rovers in haar boek
Isabella-een gelukkig afscheid over haar doodgeboren dochtertje. Ze
vertelt niet alleen over ellende en verdriet maar, hoe gek het in
eerste instantie ook klinkt, over de toename van levensvreugde.
Dora Rovers werkt vijf jaar als Midden-Oosten correspondent in Israël
en de Arabische wereld als zij besluit bij haar Nederlandse vriend en
zijn twee zoons te komen wonen. Tot groot geluk van het gezin kondigt
zich al snel een dochtertje en zusje aan. Na negen stralende maanden
van zwangerschap blijkt het baby’tje, verdrietig genoeg, overleden.
In plaats van het volgen van het nieuws en het interpreteren van de
wereldgebeurtenissen schrijft Dora Rovers nu over haar eigen
kwetsbaarheid. Haar afstandelijke houding als journalist laat zij
varen om haar innerlijk te verkennen, met behoud van de bij het vak
horende nieuwsgierigheid en diepgang.
Isabella-een gelukkig afscheid is een persoonlijk en tegelijkertijd
universeel verhaal over de passie voor leven en de omgang met de dood.
Om haar heen merkt Dora Rovers dat veel mensen angst hebben voor het
levenseinde, terwijl het een fase is waar we onherroepelijk allemaal
naartoe gaan.
De schrijfster prijst zich gelukkig dat ze haar dochtertje ontving in
een tijd waarin sprake is van compassie met doodgeboorte. Voorheen
ontbrak deze aandacht. Veel ouders hebben hun kind nooit gezien, laat
staan vastgehouden. Voor deze baby’s was geen plek op een
begraafplaats; ongedoopten hoorden daar nou eenmaal niet thuis.
Terugkijkend op de steun bij kraambed en graf heeft Dora Rovers
respect voor de vrouwen die dit verlies destijds vooral op eigen
kracht moesten zien te verwerken.
Nog steeds is er weinig geschreven voor moeders van doodgeboren
kinderen. En dat terwijl, de cijfers liegen er niet om, babysterfte in
Nederland relatief veel voorkomt. Uit groot Europees vergelijkend
onderzoek blijkt dat in ons land één op de honderd baby’s overlijdt
tijdens de zwangerschap of direct na de geboorte. Een groot deel van
deze baby’s wordt dood geboren.
Het boek Isabella-een gelukkig afscheid reikt een hand naar vrouwen
met eenzelfde ervaring. Ontzet maar ook dankbaar schrijft Dora Rovers
over dit ingrijpende proces in haar leven. Het overlijden van haar
dochtertje, iets dat alom als zwart wordt ervaren, kan zij
uiteindelijk beschouwen als een verdrietige maar ook als een geluk
brengende gebeurtenis in haar leven.



[ terug ]