Anne-Mei The, In de wachtkamer van de dood

Dit boek gaat iedereen aan. Het gaat over dementerende ouderen in een verkleurende samenleving. Nederland telt 250.000 dementerenden en hun aantal neemt toe. Ooit treft wellicht onze ouders, onze geliefden en onszelf dit lot.
Anne-Mei The werkte als onderzoeker twee jaar mee in een verpleeghuis. Daar tekende zij de belevenissen op van de demente bewoners en hun familie, van de verzorgenden, de artsen en de managers. Zij onthult wat meestal verborgen blijft: De cultuurkloof tussen de witte bewoners en de gekleurde verzorgenden die hun rituelen, armoede en problemen meenemen naar het werk. De schaarste op de verpleegafdeling en de overdaad in de directieburelen. De gesprekken die voorafgaan aan een sterfbed en die ertoe kunnen leiden dat de artsen afzien van een levensverlengende behandeling. De communicatieproblemen die soms ontstaan met de familie. De spanningen, agressie en seks op de afdeling. Maar ook de hilarische taferelen die dementerenden in hun relatief goede jaren veroorzaken.

Daarnaast ontrafelt The een geval dat eind jaren negentig in het nieuws kwam als ‘de zaak ’t Blauwbörgje’. De familie van een diep demente man beklaagde zich over het verstervingsbeleid bij hun man en vader, en bracht hem in allerijl naar het ziekenhuis. Wat ging er mis? En kan zoiets weer gebeuren?





[ terug ]