Puck Kooij, Heden ik, morgen gij. Gedenken in proza & poëzie

Onze vader in de hemel.
blijf maar boven als U wilt.
Als U mintens hier op aarde,
de roddel en de laster stilt.
Want geroddel en gelaster
kan zo'n pijn doen Lieve Heer.
En of ooit de wonden helen...,
ik weet het niet
maar 't doet zo zeer.

(Rouwadvertentie van een familie die er dagen later achterkwam dat hun dochter, zus en schoonzus was overleden en die niet welkom was op de begrafenis.)

In de boeken van Puck Kooij gaat het om het rouwen op schrift. Zij richt haar aandacht al jaren op overlijdensberichten in kranten en schreef daar al eerder een boek over: Graag veel bloemen. Poëzie rond onze dierbaren doden. Dit tweede boek gaat daar ook weer over.

Behalve de vele voorbeelden die het boek bevat en die zijn onverdeeld in diverse categorieën, van humoristische afscheidswoorden tot overwegend christelijke teksten, en van teksten voor de 'heel ouden' tot advertenties voor plotseling gestorvenen of de pasgeborenen, geeft Kooij ook een analyse van de trends vanaf eind jaren tachtig. Het schijnt dat we over de 'uitbundige top' heen zijn en dat het allemaal weer wat minder wordt.

Het is toch zonde
dat alles wat ik kon
en alles wat ik wist,
verloren is gegaan.

(Een overledene die de levenden zelf toesprak in zijn advertentie.)




[ terug ]