Dodelijk jubileum in Huntsville, Texas
Door Peter van Schaik
December 2002 zal de geschiedenis in gaan als een bijzondere maand in de geschiedenis van de doodstraf. Niet alleen omdat er gedurende de maand december van het afgelopen jaar in de Verenigde Staten maar liefst 11 mensen zijn geëxecuteerd, een nieuw record, maar ook omdat de doodstraf op 7 december jl. haar 20ste verjaardag vierde in de staat Texas. En zoals algemeen bekend is er geen staat in de VS waar de doodstraf zo veelvuldig wordt voltrokken als in Texas. Voor de maand januari staan maar liefst 7 executies op het programma, waarvan er 5 plaatsvinden binnen 1 week.
Op 1 januari 2003 zijn er precies 289 mensen geëxecuteerd in de drukste `death chamber` van Amerika sinds de herintroductie van de ultieme straf in 1976 en zo`n 450 anderen wacht hetzelfde lot. Alleen al in 2002 vonden 33 moordenaars de dood op de executietafel in het slaperige stadje Huntsville. Daar zijn zelfs meerdere personen op dezelfde dag terecht gesteld. Een aantal executies haalde de internationale pers, zoals de executie van de minderjarige moordenaar Napoleon Beazley en de executie van Karla Fay Tucker, de vrouw die meer dan 20 keer een pikhouweel in de borst van de 27-jarige Jerry Lynn Dean plantte. Ondanks het feit dat ze zich geheel bekeerd had tot het geloof en steun en toeverlaat was van menig gedetineerde, kon zij niet op clementie rekenen van de toenmalige gouverneur George W. Bush. Op 3 februari 1998 beëindigde een dodelijke cocktail van chemicalien het leven van Tucker.
De Texas Department of Criminal Justice doet uitgebreid verslag van alle executies op haar
eigen website. Daar kunnen bij voorbeeld de
geplande executies worden nagelezen, als ook de laatste maaltijden die veroordeelden enkele uren voor de terechtstelling voorgeschoteld krijgen. Opvallend is verder de
pagina met informatie over geslacht en etnische herkomst van de geëxecuteerden: hieruit blijkt dat er de laatste jaren meer blanke dan zwarte moordenaars zijn geëxecuteerd. Ook de cijfers van het "Bureau of Justice Statistics" laten zien dat het merendeel van de ter dood veroordeelden blank in plaats van zwart is. Dit is opmerkelijk omdat een vaak gehoord argument tegen de doodstraf juist is dat zwarten eerder op de executietafel belanden dan blanken. Op de pagina Voltrokken executies kan worden nagelezen wat de laatste woorden van de veroordeelde waren. Niet zelden wordt er opgeroepen tot vergiffenis en acceptatie. Slechts zelden blijken veroordeelden zich tegen hun executie te verzetten."…kiss my proud, white Irish ass..." zei Robert Atworth, vlak voordat de injectie werd toegediend in 1999. De meeste veroordeelden vinden God, zo vlak voor hun dood.
Tot slot, biedt de
pagina `Death row facts` een aantal saillante details. Zo blijkt Texas de eerste staat die overstapte naar dodelijke injectie als executiemethode. Daarvoor vonden executies plaats middels de electrische stoel (van 1923 tot en met 1972) en galg (voor 1923). In 1977 schakelde Texas over op de dodelijke injectie maar het duurde tot 7 december 1982 voordat de eerste dodelijke injectie een feit was. De injectie is een combinatie van 3 chemicaliën: Sodium Thiopental (fatale dosis, verdoofd), Pancuronium Bromide (spierverslapper, stopt de werking van de longen) en Potassium Chloride (stopt de hartslag). Alle drie de chemicaliën worden ook in ziekenhuizen gebruikt voor reguliere operaties. Zo kreeg de staat Oklahoma tot voor kort de benodigde middelen aangeleverd door een lokaal ziekenhuis. Tot slot nog iets over de kosten: een ter dood veroordeelde kost de staat $ 53,15 per dag. De kosten van de chemicaliën die gebruikt worden in de executie bedragen $ 86.08 (gebaseerd op het fiscale jaar 2000).